Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ

Στη θύελλα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Ένωσης» αποκάλυψε και αποκαλύπτει καθημερινά το πραγματικό αντιδραστικό της πρόσωπο, στα μάτια των εργατών και των λαών που είχαν αυταπάτες γι΄ αυτήν, και πληρώνουν τάρα την αθεράπευτη κρίση του παρακμασμένου καπιταλιστικού συστήματος με την ολοένα και αγριότερη καταλήστευση.

Τα όνειρα μιας ενωμένης δημοκρατικής, αναπτυσσόμενης και ευημερούσας Ευρώπης, έχουν πια τελείως διαψευστεί. Όλοι εκείνοι που πίστευαν ότι ήταν δυνατό να ξεπεραστούν οι οργανικές καπιταλιστικές αντιφάσεις και οι ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ελπίζανε να ενωθούν τα ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη σε μια ειρηνική δημοκρατική ομοσπονδία, έχουν τώρα κυριευτεί από αγωνία και απελπισία μπροστά στο φανερό κίνδυνο κατάρρευσης και διάλυσης ακόμα κι αυτής, χωρίς θεμέλια, νομισματικής ένωσης του ευρώ.

Δικαιώνονται έτσι οι μαρξιστές επαναστάτες που πάντα υποστήριζαν ότι είναι αδύνατο να ενωθεί η Ευρώπη κάτω από τον καπιταλισμό. Και εξηγούσαν σταθερά ότι η ένωση της Ευρώπης θα είναι έργο της σοσιαλιστικής επανάστασης των ευρωπαίων εργατών. Που θα ανατρέψει την καπιταλιστική εξουσία σε κάθε χώρα, θα βάλει τέλος στο ιμπεριαλιστικό αλληλοφάγωμα και θα εγκαθιδρύσει τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.

Στις συνθήκες της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης που ξετυλίγεται σε όλες τις χώρες, δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες (όπως αυτές της ηγεσίας του ΣΥΝ), διλήμματα και δισταγμούς. Ο σαπισμένος καπιταλισμός, χωρίς αμφιβολία, δεν εκδημοκρατίζεται, δεν επιδιορθώνεται και δεν αναστηλώνεται. Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός, οι Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες όλου του Κόσμου. Η διέξοδος από το καπιταλιστικό αδιέξοδο και την αποσύνθεση είναι η προλεταριακή σοσιαλιστική επανάσταση και η εξουσία των Εργατικών Συμβουλίων.

Σ΄ αυτές εδώ τις συνθήκες, τα κόμματα του εργατικού κινήματος, τα κόμματα και οι οργανώσεις της διασπασμένης εργατικής αριστεράς, δεν έχουν καμιά άλλη επιλογή από την επιλογή της πάλης για την διάλυση της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας στην προοπτική της εργατικής σοσιαλιστικής ανατροπής και ενοποίησης. Έξω απ΄ αυτή την προοπτική της επαναστατικής σοσιαλιστικής εξουσίας της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης, οι εθνικορεφορμιστικές θέσεις της λαϊκίστικης αντιμονοπωλιακής αυτάρκειας, αφοπλίζουν και αποδυναμώνουν το εργατικό κίνημα, δεν το εξοπλίζουν. Γι΄ αυτό και πρέπει να πολεμηθούν και να εγκαταλειφθούν. Το κομμουνιστικό και το εργατικό κίνημα μπορούν σίγουρα, να βγάλουν την κοινωνία από το καπιταλιστικό αδιέξοδο μόνο με την διεθνιστική ταξική πάλη για τον σοσιαλισμό και όχι για την οπισθοδρομική εθνική περιχαράκωση.

Το ΚΚΕ, με τις εθνικορεφορμιστικές (λαϊκίστικες) θέσεις του και την πολιτική της κοινοβουλευτικής προσήλωσης, στα 4 χρόνια εντεινόμενης κρίσης της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, δεν μπόρεσε να πάρει και να αναπτύξει καμιά άξια λόγου πολιτική πρωτοβουλία στην κατεύθυνση της διεθνιστικής εργατικής πάλης για την διάλυση της ληστρικής λυκοσυμμαχίας και την σοσιαλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση. Και όσο η ηγεσία του ΚΚΕ θα επιμένει στις εθνικορεφορμιστικές θέσεις της, αντίθετα από την «λαϊκή εξουσία» που επιδιώκει, θα συμβάλλει στο δυνάμωμα των αναπτυσσόμενων ακροδεξιών αντεπαναστατικών κινήσεων.

Ο αγώνας για την αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική Ε.Ε., για την μονομερή διαγραφή του χρέους και τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης είναι άρρηκτα συνυφασμένος. Είναι η μοναδική προοδευτική απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και την βαρβαρότητα. Και απαιτεί, ο αγώνας αυτός, να πάρει το ΚΚΕ, άμεσα τώρα την πρωτοβουλία της πάλης για το Ενιαίο Μέτωπο, όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, δίχως κανένα δισταγμό. Αποδείχνοντας έτσι, πρακτικά, στην εργατική τάξη και τον εκμεταλλευόμενο λαό, ότι οι κομμουνιστές, η μαρξιστική επαναστατική αριστερά, είναι η μόνη δύναμη που με συνέπεια παλεύει για προοδευτική έξοδο από την καπιταλιστική κρίση, για την σοσιαλιστική εργατική ενοποίηση της Ευρώπης.